Winter wonderland Alpbachtal
- Vincent Croce
- 22 dec 2024
- 7 minuten om te lezen
Het Alpbachtal in deelstaat Tirol beschikt over alle ingrediënten die je hoopt te vinden in de zoektocht naar magische winterfoto's. Het weer, toch wel de meest belangrijke van die ingrediënten, kon ik alvast afvinken: De actuele voorspellingen gaven aan dat het de komende dagen overdag licht zou blijven vriezen, maar met de aanwezigheid van een aangenaam zonnetje. In de Alpen spreekt men dan van Kaiserwetter. Met hoge verwachtingen nam ik de afslag Brixlegg en kon mijn 48-uur durende fotoavontuur beginnen.
Alpbach
Het bergdorp Alpbach telt zo'n 2600 inwoners en is gelegen op ongeveer 1000 boven zeeniveau. Het is de bekendste plaats van het gelijknamige dal en tevens mijn uitvalbasis voor de komende 2 dagen. Het woord 'idyllisch' dekt de juiste lading als je Alpbach zou moeten omschrijven. Het is dan ook niet toevallig dat Alpbach meerdere keren de titel 'mooiste dorp van Oostenrijk' in de wacht sleepte. Wat Alpbach als dorp zo onderscheidend maakt, zijn de strenge bouwstijl en -voorschriften waaraan ieder huis en gebouw moet voldoen. Dit maakt het dorp een waanzinnig mooie plek voor de liefhebber van traditionele Tiroolse architectuur. Een beetje zoals je zou verwachten is er midden in het dorp ook een prachtige kerk te vinden. (Pfarrkirche St. Oswald). Aan de achterzijde van de kerk ligt een zorgvuldig onderhouden kerkhofje.
Het laagje sneeuw op de daken, de kerstdecoratie en -verlichting, de traditionele houten huizen... Alles klopt aan Alpbach. Alpbach is naar verluidt niet alleen in de winter prachtig om te zien; tijdens de zomermaanden zijn de balkons en vensterbaken van vrijwel alle huizen versierd met een kleurrijke verzameling bloemen en planten.
De populaire Duitse televisieserie Wildbach (1993–1997), werd grotendeels opgenomen in Alpbach. Het schilderachtige dorpje en de omliggende natuur dienden als een perfect decor voor het verhaal, dat zich richtte op het leven van een bergreddingsteam in Tirol. De serie heeft Alpbach geholpen om bekendheid te verwerven bij een breed publiek.
Oberer Höhenweg
Als niet-skiër ben ik vaak veroordeeld tot winterwandelroutes om bij de mooie uitkijkpunten en vergezichten te komen. Daarom is het fijn dat er op de website van het toerismebureau van Alpbach gekozen kan worden uit een aantal mooie routes. Ik kies ervoor om de Oberer Höhenweg route te volgen. Op de website is te lezen dat dit de zonnige kant van het Alpbachtal betreft. De wandeling voert je van het centrum(pje) van Alpbach naar Inneralpbach en duurt zo'n 2 uur, waarbij een kleine 300 hoogtemeters overwonnen moeten worden. Aan het einde van de route in Inneralpbach kan de bus worden genomen die je weer terug naar Alpbach brengt. Het eerste gedeelte van de route voert je door het dorp, langs de karakteristieke houten bergchalets. Meermaals fantaseer ik hoe mooi het zou zijn om hier te wonen. De route leidt langzaam maar zeker het dorp uit en smaller bospaadje op. Er ligt al een aardig pakje sneeuw, maar nog steeds zijn de paden prima te bewandelen, ook op 'normale' winterboots. De laatste chalets worden gepasseerd als de weg schuin omhoog de berg op draait. Nu heb ik een vrij uitzicht op de besneeuwde vallei. Ook heb ik een goed uitzicht op Alpbach, met de kerktoren van de St. Oswald als herkenbaar referentiepunt. Aan de overkant is het bergstation van de Pöglbahn duidelijk te zien. Hier zou ik later op de dag nog naartoe gaan, als de tijd het tenminste zou toelaten. Ik loop over een sneeuwvrije weg steeds verder het dal in. Ook hier kom ik diverse prachtige pittoreske chalets tegen. Een kort traject van de weg voert door een stuk dennenbos dat het sneeuwdek beschermt tegen het zonlicht. De sneeuw ligt hier nog tot enkelhoogte op de weg. Na een paar bochten arriveer in Inneralpbach, het laatste en tevens hoogstgelegen dorpje van het Alpbachtal. Hoewel het nog niet eens zo laat op de dag is, heeft de zon zich inmiddels alweer teruggetrokken achter de berg. Een goede reden om het hogerop te zoeken met de Pöglbahn! De Oberer Höhenweg is in ieder geval zeer geslaagd en levert fantastische uitzichten op. Gedetailleerde informatie over de route vind je op deze webpagina.
Bij een overnachting in het Alpbachtal ontvang je de Alpbachtal Card. Ideaal, want deze pas geeft je talloze kortingen en voordelen op activiteiten binnen het gebied. Op vertoning van de Alpbachtal Card reis je gratis met de (ski-) bus door het hele dal en profiteer je van veel speciale kortingen bij veel aangesloten winkels en verhuurbedrijven.
Gmahkopf
Door in te stappen in de gondel van de Pöglbahn arriveer ik rond 15:00 uur 's middags bovenop de Gmahkopf. Dit bergstation is een belangrijke skihub in het aaneengeschakelde Ski Juwel Alpbachtal Wildschönau netwerk. Omdat het nu nog (net) te vroeg in het seizoen is, zijn nog niet alle skiliften en pistes in gebruik, dus moet ik mezelf tevreden stellen met een korte fotosessie op de Gmahkopf. Zeker geen vervelende bezigheid, want het licht én het uitzicht stellen niet teleur. Als ik het dal in kijk, zie ik de huisjes langzaam maar zeker worden opgeslokt door een deken van mist. Bovenop de bergen is het nog prachtig helder, wat de gelegenheid geeft om kilometers ver de bergen in te kijken. Pal voor mij zie ik een behoorlijk indrukwekkende bergtop. Dit is de 2127 meter hoge Wiedersberger Horn. In de zomer staat een wandeling naar het bergkruis bekend als een populaire familie-activiteit, maar 's winters wordt het over het algemeen afgeraden om de top te beklimmen. Direct onder de berg is het opvallende, sci-fi-achtige bergstation van de Hornbahn 2000 te zien, dat de trotse naam 'Top of Alpbachtal' draagt. Het gebouw mag er misschien hyper-modern uitzien, de materialen hebben een meer traditionele herkomst; Geheel in de stijl van het Alpbachtal is het gebouw bekleed met 25.000 handgemaakte houten dakspanen. Als ik wil voorkomen dat ik terug naar beneden moet lopen, moet ik haast maken. De laatste Talfart is om 16:30 en wil ik zeker niet missen! Ik probeer nog snel een paar laatste foto's met mijn telelens te schieten van de golvende mist in het dal en stap uiteindelijk in één van de laatste gondels van de dag om terug te keren in het dal.
Ski Juwel Alpbachtal Wildschönau is niet alleen een van de meest gezinsvriendelijke skigebieden in Oostenrijk, maar ook een van de grootste in Tirol. Met 113 kilometer piste, 45 liften en 25 rustieke, gezinsvriendelijke hutten en bergrestaurants biedt het skigebied in het hart van Tirol een gevarieerd aanbod op en naast de piste
Zonsopkomst
Een kraakheldere nacht zorgde ervoor dat het kwik daalde tot een heerlijke -7 °Celcius. Echte winterse temperaturen waar ik zo op hoopte. Het zou nog ongeveer een uurtje duren voordat ik voor een tweede keer naar boven kon met de Pöglbahn. Om de tijd te overbruggen en optimaal te benutten, stap ik mijn auto in om te kijken of ik in de buurt van de weg van de eerder bewandelde Oberer Höhenweg kan komen. Dit blijkt helemaal niet zo moeilijk te zijn en al snel herken ik de mooie plekjes van de vorige dag. De lucht is al mooi het verkleuren en geeft de vers aangevroren sneeuw een wonderschone blauw-paarse gloed. Voldaan dat ik deze zonsopkomst eventjes heb meegepakt, keer ik terug naar mijn Gasthof voor een bliksemsnelle ontbijtsessie. Ik wil natuurlijk wél zo snel mogelijk op die berg staan! Eenmaal boven pak ik dezelfde fotospots als de vorige dag mee, in de wetenschap dat het een heel verschil kan zijn of je een uitzicht in de middag of in de ochtend bekijkt. Voor de drukte begint, heb ik mijn plaatjes geschoten en keer ik terug naar het dalstation bij Inneralpbach.
Brandenberg
Aan de andere kant van de Inn ligt het dorpje Brandenberg. Vanwege de relatief hoge ligging op een bergplateau (918m) is dit een ideale plek om een middagje te langlaufen of sneeuwschoenwandelen. Ook Ais Brandenberg een hele geschikte plek als je drukte wilt ontlopen. Omdat er geen (grootschalige) ski-faciliteiten zijn, kiezen de meeste mensen ervoor om andere delen van de regio te bezoeken. Ik bind de sneeuwschoenen onder en beweeg me richting de sneeuwvlakte, die direct aan de rand van het dorpje begint. Enkele minuten later wordt ik begroet door een lokale dame die haar hond aan het uitlaten is. Ze kijkt enigszins verbaasd naar mijn sneeuwschoenen. Dit onderbouwt het vermoeden dat ik al een beetje had... de sneeuw is nog lang niet diep genoeg om het voordeel te hebben van de sneeuwschoenen. Bij een bankje doe ik ze af en bind ze vervolgens aan mijn rugtas, om mijn wandeling op op reguliere winterschoenen te hervatten. Het stukje door het bos is mooi voor de afwisseling, maar door de luwzijde van de berg wel volledig in de schaduw. Zodra het wandelpad het bos verlaat en richting het dorpje leidt, worden de uitzichten meteen weer een stuk interessanter. De markante kerktoren van Brandenberg trekt constant mijn aandacht. Nu ik aan de andere kant van het dorpje terecht ben gekomen, kijk ik recht tegen de zonlicht in dat nog net boven de berg tegen de kerktoren aan scheert. Ik maak van de gelegenheid gebruik en pak mijn groothoeklens tevoorschijn om vanaf mijn statief een zonnester boven de kerktoren te schieten.
In slechts 48 uur heb ik op fantastische wijze kennis kunnen maken met het sprookjesachtige Winter wonderland Alpbachtal. Natuurlijk hielp het enorm dat de weersgoden mij gunstig gestemd waren en mij trakteerden op twee volle dagen Kaiserwetter. Het dorp Alpbach is zonder enige twijfel één van de mooiste dorpjes die ik tot nu toe in Oostenrijk heb bezocht. In de aanloop naar de Kerst is het extra genieten geblazen vanwege de sfeervolle decoraties en verlichting. Persoonlijk lijkt een bezoek, ietsje later in het winterseizoen nog aantrekkelijker, omdat alle skilift faciliteiten dan geopend zijn en je ook als niet-skiër de kans hebt om meer plekjes op hoogte te bezoeken.
Prachtige foto's, mooi verhaal! Geeft een goed totaal beeld van de omgeving daar.