Winterzauber in Lech Zürs

Tussen de woeste toppen van de Arlberg liggen de dorpen Lech en Zürs. Al jaren geniet deze regio zijn bekendheid als wintersportbestemming, niet in de laatste plaats vanwege de uitmuntende sneeuwcondities. Het is dan ook geen toeval dat de Arlberg wereldwijd wordt beschouwd als de bakermat van het alpineskiën. De betrouwbare sneeuwzekerheid van het gebied hebben er voor gezorgd dat Lech Zürs zich sinds 2016 het allergrootse skigebied van Oostenrijk mag noemen.

Winterzauber

In geen enkele taal wordt de magische sfeer van de winter zo mooi in één woord gevat als in het Duits. "Winterzauber" is een poëtische omschrijving die het beeld oproept van een nostalgisch, kerstkaartwaardig sneeuwlandschap. Winterzauber verwijst niet alleen naar de magische taferelen in de koude buitenlucht; ook de warme en knusse gezelligheid binnenshuis draagt op gelijke wijze bij aan de bijzondere sfeer die de lading van het woord dekken. Winterzauber is precies het gevoel dat ik krijg wanneer ik door het raam van het pension waarin ik verblijf naar buiten kijk. De verzameling houten chalets zijn bedekt met een kristalwitte sneeuwlaag van minimaal een meter. De barokke kerktoren staat op een prominente plek in het midden van het dorp, precies zoals je zou verwachten. Dan zijn er nog de imposante en ruige bergtoppen die het liefelijke Lech omringen. Dit bijna surrealistische uitzicht komt verbluffend dicht in de buurt van mijn fantasiebeeld van een perfect winterdorp. In Lech Zürs beleef je nog de echte, nostalgische Winterzauber.

Wintersport

Ik ben zeker niet de enige die onder de indruk is van Lech Zürs. Al jaren vinden veel wintersporters hun toevlucht naar dit populaire oord. De skifaciliteiten van Lech Zürs kunnen zich meten met de beste gebieden ter wereld. Lech Zürs is onderdeel van het Ski Arlberg netwerk en biedt meer dan 300 kilometer aan pistes en 88 liften, geschikt voor zowel beginners als ervaren skiërs. Lech zelf is vooral bekend om zijn uitstekende off-piste mogelijkheden, waardoor het een favoriete bestemming is voor avontuurlijke wintersporters. Hoewel Lech Zürs een zeer populaire wintersportbestemming is, bezwijkt het niet onder de druk van het grote publiek, zoals bij sommige grotere skiresorts in Oostenrijk misschien eerder het geval is. Hoewel er voor elk type toerist een aantrekkelijk aanbod is, staat Lech Zürs bekend als een gebied dat zijn pijlen vooral op bezoekers in het luxe segment richt. Dat is goed te merken aan de uitstraling van het dorp. Alles is tip-top onderhouden en tot in de puntjes verzorgd. Maar wel op een esthetisch-verantwoorde manier; het dorp heeft zijn authentieke alpine uitstraling weten te behouden. Lech straalt luxe en tegelijkertijd gezellige sfeer uit, en heeft een relatief hoge dichtheid van charmante chalets, luxe hotels en boutique-accommodaties. Het dorp biedt uitstekende spa's, fijne restaurants en barretjes, waar gasten kunnen genieten van de Oostenrijkse gastvrijheid na een dag op de piste. De après-ski in Lech is minder uitbundig dan in grotere resorts, maar de sfeer is warm en relaxed.

Winterwandeling

Niet alleen skiërs en snowboarders komen aan hun trekken in Lech Zürs. De regio biedt een opvallend groot en gevarieerd wandelroutenetwerk die worden geprepareerd en onderhouden tijdens het winterseizoen. Afgezien van goede winterkleding is het enige benodigde wintersportmateriaal een paar comfortabele en warme winterschoenen. Zo kunnen niet-skiërs, waartoe ik mijzelf ook reken, op een laagdrempelige manier genieten van het winterse landschap, en ben je bovendien ook niet direct aangewezen op het gebruik van de skiliften.

Zug am Arlberg

Oberlech

Zug en de Rote Wand (linksachter)

Rüfikopf

Voor mijn eerste wandeling in Lech Zürs, ben ik wél aangewezen op de gondel. De weersvoorspellingen geven aan dat het een zonnige dag gaat worden, dus alles reden om kennis te maken met de Schneeflocken Panorama Trail ; met een hoogte van 2350 meter boven zeeniveau veruit de hoogstgelegen winterwandelroute van het gebied. Ik schaar mij tussen de andere vroege vogels in de rij om de eerste gondel van de ochtend naar boven te pakken. Voor zover ik kan ontdekken ben ik de enige zonder ski's of snowboard. Het betreft een grote gondelcabine die plaats biedt aan maar liefst 80 passagiers. Van de 1460 meter hoogte in het dal worden we naar 2350 meter naar het bergstation van de Rüfikopf gebracht. Eenmaal boven aangekomen lees ik van een soort landschapskunstwerk 'Die Weisse Ring' af. Dit is het startpunt van de befaamde skiwedstrijd die heel toevallig gisteren plaatsvond. Vandaag is het gelukkig voor mij, een stuk minder druk en een uitstekende gelegenheid om in alle rust de Schneeflocken route te ontdekken. Weliswaar schijnt het zonnetje en is het aangenaam fris, maar soms blaast een gemene windvlaag een lading stuifsneeuw in mijn kraag. Het uitzicht is spectaculair. Ik sta ongeveer op ooghoogte met de imponerende top van de Omeshorn (2556 m), de iconische huisberg van Lech. Naast mij zie ik de steile wand van de Rüfispitze (2632 m), en daarachter de hoogste berg van de Arlberg, de machtige Valluga (2811 m). Het wandelpad is duidelijk gemarkeerd met roze routeborden. Gelukkig is het een redelijk breed pad dat is platgewalst, want een kleine stap ernaast en je verdwijnt tot heuphoogte in de sneeuw. Dit ondervind ik aan den lijve als ik denk een mooie foto-compositie te hebben gevonden naast een rotspunt die uit de sneeuw steekt. Gelukkig blijft het elastiek van mijn broek over mijn snowboots zitten en verdwijnt er geen sneeuw in mijn broekspijp! Het is spectaculair om te zien hoe in de verte skiërs de elementen trotseren en één voor één naar beneden duiken via de steilste stukken van de piste. Aan de horizon voert de zon een interessante strijd met de vele lagen bergtoppen en levert het een bijzonder schouwspel tussen schaduw en licht op. Steeds een beetje anders door de veranderende invalshoek van de zon. Na 2,7 kilometer is de circulaire route voltooid en ben ik weer gearriveerd bij het beginpunt, het bergstation van de Rüfikopfbahn. Ik besluit dat ik de route nog een keer wil lopen vanwege de stand van de zon, die nu iets hoger aan aan de hemel staat. Misschien levert dit weer een net iets ander uitzicht op! Als de klok 11 uur slaat heb ik 2 rondjes voltooid en ben ik meer dan tevreden met mijn foto-opbrengst. Tijd om met een voldaan gevoel terug te keren naar het dal.

Sneeuwschoenentocht

Het is een uurtje of 7 in de ochtend als ik mijn gids André herken aan zijn uitrusting; als enige heeft hij geen ski's bij zich maar hangen er sneeuwschoenen aan z'n rugtas. Het duurt nog een anderhalf uur voordat de eerste wintersporters naar boven kunnen, maar de eerste gondelrit van de dag is gereserveerd voor personeel van de Bergbahnen. André, ski-instructuur en gids van beroep, heeft geregeld dat wij kunnen meeliften zodat ik de zonsopkomst kan fotograferen. We stappen in de ruime gondel van de Oberlechbahn, die ons naar het gelijknamige dorpje voert. Het verrast mij enigzins dat er voor zo'n kort ritje zo'n grote gondel wordt gebruikt. André verklaart dat de reden hiervan is dat Oberlech, waar het bergstation zich bevind, een autovrij bergdorpje is en de gondel vaak dienst doet als vervoersmiddel van spullen en goederen. Direct vanuit de lift volgen we de inmiddels bekende roze routeborden die de winterwandelpaden markeren. Hier kijken we een andere richting van het dal in, meer naar het noordoosten. Perfect dus voor een gehoopte zonsopkomst. Het zou nog wel eens mooi kunnen worden. Het is half bewolkt en nagenoeg windstil. Na een klein half uurtje wandelen arriveren we bij het Skyspace, een opmerkelijk landschapskunstwerk, in de vorm van een circkelvormig gebouw met een ovaal open gat in het dak. Een beetje zoals het Pantheon in Rome. Bezoekers hebben toegang via een 15 meter lange tunnel die naar het noordoosten gericht is en zo via het idyllische gehuchtje Bürstegg een directe zichtlijn biedt naar de opvallende top van de Biberkopf (2599 m) die de grens tussen Oostenrijk en Duitsland markeert. Al snel wordt duidelijk dat we deze ochtend getrakteerd gaan worden op een vlammende zonsopkomst. De witte bergenflanken veranderen in een korte tijd naar gedempte pasteltinten naar levendige zuurstok kleuren. De gehoopte foto's zijn genomen en met een euforisch gevoel vervolgen wij onze weg. Bij een keerpunt van de wandelroute opent André zijn rugtas en geeft mij een klein apparaatje. "Ik wil je niet ongerust maken, maar volgens het protocol moet ik je een korte spoedcursus geven". Het apparaatje blijkt een lawinezender te zijn die ik met een driepuntsgordel om mijn lijf moet bevestigen. "Er zal ons weinig gebeuren, maar tegelijkertijd kun je maar beter het zekere voor het onzekere nemen" zegt André overtuigend. Ik wilde vandaag liever geen krantenkop worden dus volg ik braaf André's aanwijzingen en instructies. Als de sneeuwschoenen stevig om de schoenen zijn gebonden stappen we van het pad af, de Tiefschnee in. Kinderlijk eenvoudig glijden de ijzers van de sneeuwschoenen door het witte poeder. "Het is misschien moeilijk voor te stellen, maar we staan hier denk ik op 3 meter sneeuw. En op sommige plekken misschien wel 5!" Deze informatie moest ik even rustig op mij in laten werken. Vanaf de heuvel hebben we een goed uitzicht op het mysterieuze Bürstegg (1715 m). Dit piepkleine dorpje werd oorspronkelijk gesticht door migranten uit Wallis die in de 13e en 14e eeuw vanuit Zwitserland naar de Arlberg trokken. Deze nederzetting diende eeuwenlang als een zomerweidegebied voor boeren en herders. Door de geïsoleerde ligging en de ruige weersomstandigheden was het leven er uitdagend en zelfs gevaarlijk vanwege de voedselschaarste en lawinegevaar. Bürstegg is tegenwoordig onbewoond en uitsluitend te voet bereikbaar.

WOLF

Één van de geneugten van een bezoek aan de Alpen is het rijke aanbod op het gebied van eten en drinken. Lech Zürs vormt hierin geen uitzondering. Integendeel! De charmante regio in het hart van de Alpen kent één van grootste dichtheden als het gaat om bekroonde restaurants. Van fine dining tot traditionele regionale klassiekers, er is oneindig veel keus en voor ieder wat wils. Na de enerverende sneeuwschoenentocht schuiven we aan bij restaurant WOLF. Eigenaar en restaurantmanager Christian Wolf heet ons van harte welkom en wijst ons naar een gezellig plekje binnen in het restaurant. Toch vraag ik of ik eerst nog even om het hoekje mag kijken bij het fantastische panorama-terras. Het aangename zonnetje helpt natuurlijk mee, maar wát een fijne plek om bij te komen na een paar afdalingen! (of wandeling, in ons geval) De menukaart bevat slechts een bescheiden aantal gerechten, maar dit komt de kwaliteit ten goede. Van tabouleh tot linzenstoof tot kaisersschmarrn, bij WOLF kun je kiezen tussen vertrouwde traditionele- of verrassende exotische gerechten.

Gasthaus Älpele

Wie vanuit Lech naar Gasthaus Älpele wandelt, heeft automatisch trek. Gasthaus Älpele is het allerlaatste gebouw dat je tegenkomt tijdens een tocht door het beeldschone Zugertal. Aan de voet van de iconische Rote Wand (2704 m) ontvangen eigenaar Franz-Josef Walch en zijn team je met open armen. Wij arriveren rond een uurtje of 12 en worden verrast door een aangenaam zonnetje, die net op dat moment zijn zonnestralen over de vallei laat schijnen. Bij "Älpele" geniet je van klassieke, eerlijke gerechten, uitsluitend gemaakt met regionale ingrediënten. Uiteindelijk wordt de knoop doorgehakt en bestellen we Käsknöpfle, een Vorarlbergse variant van Käsespätzle en Gröstl. Indien je van langlaufen houdt, kun je een bezoek aan Gasthaus Älpele combineren met een tocht over één van de mooiste Loipes die je ooit zult tegenkomen.

Post Lech

Als je wilt genieten op niveau ben je bij Hotel Post in hartje Lech aan het juiste adres. Het 5- sterren hotel behoort al 40 jaar tot de selecte alliantie 'Relâis & Chateaux' en is al ruim 80 (!) jaar in de handen van de familie Moosbrugger. Samenvattend kun je rustig stellen dat 'der Post', zowel regionaal, nationaal én internationaal een begrip is op het gebied van gastvrijheid. Nadat onze jassen zijn aangenomen worden we begeleid naar onze tafel. Deze bevind zich in de Jägerstube, een traditioneel vertrek in een Alpenboerderij die van oudsher als de belangrijkste leefruimte in een huis gold. Kenmerken van een Stube is de sierlijke, houten muur- en plafondbekleding en de met tegels versierde Kacheloven, die op hout werd gestookt. De warmte van de kachel maakte het de meest comfortabele plek in huis, vooral in koude wintermaanden. Van zo'n knusse inrichting krijg je spontaan trek in een goede maaltijd! Onder begeleiding van een Grüner Veltliner van eigen wijngaard, kiezen we voor een consommé van rund (heldere runderbouillon) en alltime- favoriet, de Goulashsoep. Als hoofdgerecht gaan we voor een burger van Angus-rund en een fantastische hertenstoof. Zodoende hebben we een geloofwaardig excuus om ook de rode wijn van eigen wijngaard, een Zweigelt Riserve, te proberen. Een restaurantbezoek aan der Post behoort hoe dan ook tot één van de hoogtepunten van jouw bezoek aan Lech.

Mijn korte bezoek aan Lech Zürs heeft mij stilletjes overtuigd dat dit misschien wel eens de allermooiste winterbestemming van Oostenrijk kon zijn. De mix van de nabijheid van een aantal ruige bergtoppen en rustige, vredige dalen maken dit een aantrekkelijke bestemming. Natuurlijk helpt het enorm dat Lech Zürs erg sneeuwzeker is en je er dus bijna op kunt vertrouwen dat hier van November tot April altijd voldoende sneeuw ligt. Ik spreek uit ervaring dat je ook als niet-skiër op fantastische plekken kunt komen en de winter ten volste kunt beleven. Voor de inwendige verzorging is het zeker geen straf om Lech Zürs te bezoeken. Haute cuisine of een traditionele keuken, er is voor elk wat wils, maar dan wél altijd op goed niveau. De authentieke, traditionele architectuur van de chalets en hotels in Lech dragen bij aan de charmante uitstraling die wat mij betreft het plaatje van een gedroomde winterbestemming compleet maakt. Nieuwsgierig naar meer informatie over Lech Zürs? Bezoek de officiële website. Niewsgierig naar de andere gebieden in de deelstaat Vorarlberg naar toe? Kijk dan op deze website.